Historia L LO sięga roku 1908. W Królestwie Polskim są to czasy, kiedy mogą już działać legalne ruchy polityczne, powstaje cała sieć instytucji życia narodowego: Warszawskie Towarzystwo Naukowe, Stowarzyszenie Nauczycieli Polskich, Polska Macierz Szkolna, Towarzystwo Kursów Naukowych. Funkcjonują też polskie szkoły prywatne. Jedną z nich jest szkoła Heleny Rzeszotarskiej. Czteroklasowa szkoła średnia (progimnazjum) przy ulicy Nowostalowej 6. W roku 1909, przy istniejącej szkole, Helena Rzeszotarska otwiera klasę podwstępną niższą, podwstępną wyższą oraz wstępną. W ten sposób cały okres nauki w szkole obejmuje 7 lat.    Wybuch pierwszej wojny światowej nie przerywa pracy pedagogów. W roku 1915 szkoła zmienia swą siedzibę i przenosi się do budynku przy ulicy Konopackiej 4. Długoletnia, wyniszczająca wojna jest przyczyną trudności finansowych. Zmuszają one jej właścicielkę, a także wszystkich, którym nieobcy jest los szkoły, do założenia Koła Szkolnego. Ma ono nieść pomoc finansową, a także pracować nad rozwojem kulturalnym dzieci i oświeceniem ich rodziców. Do roku 1919 obok progimnazjum, Helena Rzeszotarska prowadzi dwuletnią Szkołę Zawodową Żeńską z działami krawiectwa i bieliźniarstwa. Polska jest już wolna, niepodległa. Konieczność wykształcenia młodzieży, stworzenia nowych, młodych kadr, które budować będą nowe państwo, mobilizuje. W 1923 roku Helena Rzeszotarska otwiera V klasę gimnazjum. W kolejnych latach następne, aż do VIII. W ten sposób przy ulicy Konopackiej 4 działa już pełne ośmioletnie gimnazjum. W roku 1927 pierwsze absolwentki tej szkoły zdają maturę. Rozwój szkoły sprawia, że dotychczasowy gmach szkolny nie spełnia dobrze swych funkcji. Trzeba zbudować nowy budynek. Powołane zostaje do tego celu Stowarzyszenie Przyjaciół Szkoły. W 1929 roku kupuje plac przy ulicy Strzeleckiej. Ma to być miejsce pod budowę nowego szkolnego gmachu. Na razie jednak służy jako boisko. Reforma szkolna ministra Jędrzejewicza zmienia dotychczasowy charakter szkoły Rzeszotarskiej. Prywatna Żeńska Szkoła Heleny Rzeszotarskiej składa się ze: szkoły powszechnej sześcioklasowej, gimnazjum czteroklasowego i liceum dwuklasowego. Otrzymuje numer 130. Wybucha II wojna światowa. Zgodnie z polityką okupanta wobec Polaków, młodzieży polskiej nie wolno kończyć szkoły średniej. Helena Rzeszotarska i nauczyciele z narażeniem życia podejmują decyzję o tajnym nauczaniu. Szkoła powszechna działa w ukryciu, w ramach publicznej szkoły nr 50, której kierownikiem jest Kazimierz Staszewski. Gimnazjum i liceum działają jako liceum przygotowawcze do szkół zawodowych II stopnia, szkoła gospodarcza, szkoła III miejska zawodowa z działami bieliźniarstwa, krawiectwa i dziewiarstwa, tajne komplety. Po zakończeniu II wojny światowej szkoła istnieje jako Prywatna Żeńska Szkoła Powszechna, Gimnazjum i Liceum. Niestety w nowym ustroju nie ma miejsca dla szkół prywatnych. Władze państwowe podejmują decyzję o upaństwowieniu szkoły 1949 roku. Otrzymuje teraz nazwę Państwowej Ogólnokształcącej Żeńskiej Szkoły stopnia podstawowego i licealnego numer 17. Helena Rzeszotarska przestaje być właścicielką szkoły, którą stworzyła. Osoba tak zasłużona dla rozwoju oświaty, nie otrzymuje nawet emerytury, a jedynie zaopatrzenie emerytalne za krótki okres przepracowany w systemie komunistycznym. W 1956 roku kończy się okres stalinowski. W życiu naszego kraju oznacza to przejściową liberalizację stosunków politycznych i życia codziennego. Na fali tych zmian, w roku 1958 władze decydują się na odznaczenie Heleny Rzeszotarskiej Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W ten sposób wreszcie osoba o takich zasługach dla rozwoju oświaty zostaje uhonorowana. W rok później, w czerwcu 1959, szkoła zostaje przeniesiona do nowego budynku znajdującego się na ulicy Burdzińskiego 4 i otrzymuje nazwę L Liceum Ogólnokształcącego. Jej nowym dyrektorem zostaje Alodia Łoniewska. 1 września 1959 roku szkole nadano imię Ruy Barbosa, brazylijskiego prawnika, bojownika o wolność i swobody demokratyczne. Z tej okazji, w nowym gmachu szkolnym, odbyła się uroczystość nadania imienia patrona. Przy udziale Ministra Oświaty i Wychowania oraz Ambasadora Brazylii odsłonięto pamiątkową tablicę. W 1960 roku ma miejsce pierwsza matura w nowym gmachu. Przystąpiło do niej 70 uczennic. W tym samym roku szkoła nawiązuje kontakty z jedną ze szkół brazylijskich 'Polonia' w Rio de Janeiro. 6 maja 1967 roku Liceum otrzymuje w obecności I sekretarza ambasady brazylijskiej i przedstawiciela Ministerstwa Oświaty sztandar ufundowany przez Komitet Rodzicielski i praskie zakłady pracy. W dwa lata później, 5 listopada, szkoła staje się miejscem niezwykłej uroczystości - obchodów 100 lecia Emigracji Polskiej w Brazylii. Przez wszystkie te lata, szkoła kształci kolejne roczniki młodzieży. Dyrektorka szkoły Alodia Łoniewska i jej zastępcy Anna Gierżot, Ignacy Rabcewicz i Andrzej Dubielak, dbają o właściwe ich wykształcenie. Wielu absolwentów zdaje egzaminy na studia wyższe. Niektórzy z nich wracają do swojej szkoły jako nauczyciele. W 1976 roku umiera Helena Rzeszotarska przeżywszy 97 lat. Odchodzi człowiek wielce zasłużony dla rozwoju oświaty na Pradze. W latach 70-ych następuje burzliwy rozwój organizacji harcerskiej. Powstają klaso-drużyny, a stopień zorganizowania przekracza 40%. W 1977 roku, z okazji 15-lecia, tych dokonań są organizowane przez grono instruktorskie wyjazdy zagraniczne, m.in. na Węgry, do Bułgarii, NRD jak również do Iraku i Syrii. Dojrzałość i odpowiedzialność kadry instruktorskiej powoduje, iż za zgodą Pani Dyrektor Alodii Łoniewskiej Szczep 200 WDHSPS staje się współgospodarzem Liceum, a uczniowie - instruktorzy wraz z Radą Pedagogiczną współdecydują o wszystkim, co dla szkoły jest najważniejsze. W 1977 roku w szkole otwarto Izbę Tradycji i Pamięci Narodowej. We wrześniu tego roku L LO im. Ruy Barbosa zostało połączone z XIII LO dla Pracujących tworząc Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 3. W 1985 roku mają miejsce dwa ważne dla szkoły wydarzenia. Pierwszym jest pożegnanie długoletniej dyrektorki szkoły Alodii Łoniewskiej, która nieprzerwanie od 1959 roku pełniła z poświęceniem te obowiązki. Od września dyrektorem L LO zostaje Andrzej Dubielak. Funkcja wicedyrektora zostaje powierzona Irenie Chmiel. Drugim ważnym wydarzeniem jest odsłonięcie pomnika patrona szkoły przy udziale Ambasadora Brazylii. W 1988 roku, z inicjatywy Koła Absolwentów, ma miejsce spotkanie wigilijne, w którym biorą udział byli pracownicy, absolwenci i ówczesne grono pedagogiczne. Od tej pory spotkania wigilijne stały się w naszej szkole tradycją. Rok 1989 przynosi generalne zmiany polityczne w naszym kraju. Szkoła posiada większą samodzielność i możliwość nawiązywania i utrzymywania nowych kontaktów zagranicznych. W lutym uczniowie naszej szkoły na zaproszenie władz miejskich i dyrekcji szkoły w Hexter przebywają w RFN. 11 marca mają miejsce obchody osiemdziesięciolecia istnienia szkoły. Z tej okazji odbywa się zjazd absolwentów i pracowników szkoły Heleny Rzeszotarskiej, Państwowej Ogólnokształcącej Żeńskiej Szkoły nr 17 i L LO. W roku 1992 dyrektor Andrzej Dubielak podejmuje wielki trud przebudowy szkoły. Dobudowywane zostaje drugie piętro, a całe wnętrze podlega modernizacji i dostosowaniu do przyjęcia w mury szkolne młodzieży niepełnosprawnej. L LO staje się bowiem szkołą integracyjną. Przez cały czas remontu toczy się normalna nauka. Mimo ciężkich warunków dyrektor, jego zastępca Wiesław Włodarski (absolwent naszego liceum), całe grono pedagogiczne i pracownicy techniczni z wielką ofiarnością wykonują swoją pracę. We wrześniu 1994 roku zakończono budowę drugiego piętra szkoły. Rok później, we wrześniu 1995 ostatecznie zakończono remont szkoły. L LO stało się najnowocześniejszą szkołą w Warszawie. Remont miał być tylko wstępem do dalszej rozbudowy. W planach dyrektora Dubielaka mieściła się jeszcze nowoczesna sala gimnastyczna i basen. Niestety śmierć nie pozwoliła mu na realizację tych planów. 19 września 1996 roku umiera przedwcześnie. Pogrążeni w żalu i smutku: rodzina, przyjaciele, nauczyciele, uczniowie, absolwenci żegnają go na Cmentarzu Bródnowskim. 30 listopada odbywa się uroczystość nadania auli szkoły imienia zmarłego dyrektora Andrzeja Dubielaka. We wrześniu 1997 roku przed głównym wejściem do szkoły zostaje wmontowana pamiątkowa tablica poświęcona zmarłemu dyrektorowi. Nowym dyrektorem zostaje Wiesław Włodarski. Funkcja v-ce dyrektora zostaje powierzona nauczycielce L LO Grażynie Arażny.