W 1849 roku w Brazylii w Bahii urodził się Ruy Barbosa, jeden z największych mężów stanu Brazylii. Ojciec Ruy Barbosa był doktorem medycyny, a jednocześnie pisarzem i senatorem. Łączyło ich wielkie uczucie i wzajemne zrozumienie. Obydwu przyświecał jeden cel - służba dla ojczyzny. Ruy Barbosa ukończył gimnazjum w Sao Salwador, następnie wydział prawa w Sao Paolo. Odznaczał się inteligencją, zdolnościami, pracowitością, miał wspaniałą pamięć, uwielbiał muzykę. Mając zaledwie 20 lat został trybunem, stanął w szeregu walczących o sprawy wielkie i szlachetne. Swym entuzjazmem porywał tłumy. Głównym celem Ruy Barbosa było zniesienie niewolnictwa i obalenie monarchii. Po latach wytężonej pracy został redaktorem naczelnym dziennika "Diaro do Noticios". Pracował również jako adwokat, przygotowując projekty reform.    W dniu 13.05.1888r. regentka Izabela ogłosiła całkowite zniesienie niewolnictwa, a w roku następnym, 15.11.1889, została proklamowana republika. Ruy Barbosa został ministrem finansów i jednocześnie redaktorem tekstu konstytucji, która obowiązywała do roku 1930. Początki republiki nie były łatwe, wywiązywały się trudności gospodarcze i bratobójcze walki o władzę. Ruy Barbosa, który zawsze występował w obronie praworządności, groziło aresztowanie. W porę ostrzeżony przez przyjaciół, wyjechał do Europy, do Londynu. Pracował tam jako adwokat, współpracując jednocześnie z pismem "Zornal de Comercio" w Rio de Janeiro. Jego artykuły przyjmowane były z największą uwagą przez Brazylijczyków.    Po zmianach w rządzie, Ruy Barbosa powrócił do kraju. W rodzinnym mieście, Rioń zosta wybrany na senatora. W związku z nowym stanowiskiem wygłaszał liczne i gwałtowne mowy, których celem była obrona praworządności i sprawiedliwości.    Ruy Barbosa został również przewodniczącym komisji senatu, mającej ustalić projekt kodeksu cywilnego. Pracował ponadto w komisji ustalającej granicę z Boliwią. Został wreszcie wybrany na przewodniczącego delegacji brazylijskiej na konferencję pokojową w Hadze. W r. 1908 został członkiem siedmioosobowej komisji, której celem było utworzenie stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej.    Na wniosek Ruy Barbosa uznano zasadę równości państw wielkich i małych w debatach nad pokojowym rozwiązaniem konfliktów międzynarodowych.    Dzięki jego wystąpieniu na forum międzynarodowym w Hadze Ameryka Południowa została przyjęta na równorzędnego partnera w konferencjach międzynarodowych. Powracającego z Hagi Ruy Barbosa Brazylia wita z dumą i wdzięcznością. W roku 1910 Ruy Barbosa kandydował na prezydenta Republiki z ramienia partii demokratów, lecz utrącono go w wyborach. Przeciwnicy, obawiając się jego potęgowali wysiłki, by nie doszedł do władzy.    Do Niemców, którzy podczas pierwszej wojny światowej głosili apoteozę wojny totalnej. Ruy Barbosa, który był zawsze sprzymierzeńcem wolności i sprawiedliwości, nie pozostaje obojętny. Podejmuje walkę, gdy tylko nadarza się odpowiednia chwila. W 1918 r. Argentyna obchodziła setną rocznicę niepodległości i Ruy Barbosa reprezentował Brazylię na uroczystościach w Buenos Aires, podczas których otrzymał tytuł honorowego członka Wydziału Prawa i Nauk Społecznych. Korzystając z trybuny, Ruy Barbosa wygłosił mowę nie tylko najważniejszą w swym życiu, ale i najbardziej brzemienną w skutkach dla obu Ameryk oraz dla całej ludzkości. "Nikt nie może pozostać neutralnym, gdy zbrodnia zagraża sprawiedliwości" - oto myśl przewodnia tego przemówienia - "nie może istnieć neutralność między tymi, którzy niszczą sprawiedliwość i tymi, którzy ją zachowują". Wezwanie Ruy Barbosa wstrząsnęło sumieniem świata. Prezydent Argentyny podziękował Brazylii, że Ruy Barbosa uczynił jej zaszczyt wybierając Buenos Aires na miejsce proklamowania najbardziej wzniosłych idei powstałych w tych tragicznych latach. Przystąpienie Stanów Zjednoczonych w dniu 6.04.1917r. do wojny uważa się za bezpośredni skutek tej słynnej mowy.    W roku 1918 Brazylia uczciła 50-lecie działalności publicznej Ruy Barbosa, dekorując go najwyższym odznaczeniem państwowym. Paul Claudel odznaczył go w imieniu Francji Krzyżem Oficerskim Legii Honorowej. Ruy Barbosa uznał prawo narodu polskiego do własnego niezawisłego państwa.    Ruy Barbosa w wieku siedemdziesięciu lat usunął się w ciszę swego domu. Raz jeszcze kandydował na stanowisko prezydenta, jednak i tym razem nie osiągnął celu. Ostatniej mowy do młodych pracowników na uniwersytecie w Sao Paolo nie miał już siły sam wygłaszać. Zmarł 1 marca 1923r..